Dawne ortografie, gramatyki i podręczniki języka polskiego

Informacja o autorze

Stanisław Dominik Kleczewski urodził się 1 października 1714 roku w Krakowie w rodzinie mieszczańskiej{W herbarzu Seweryna Uruskiego zaliczony do stanu szlacheckiego. Por. S. Uruski (oprac.),  Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. 6, przy współudziale A.A. Kosińskiego, wykończony i uzupełniony przez A. Włodarskiego, Warszawa 1909, s. 368.}, jako syn Stanisława i Teresy. Edukację rozpoczął  prawdopodobnie od szkoły przy parafii Mariackiej. Retorykę ukończył w kolegium jezuickim lub pijarskim. Do zakonu reformatów (prowincja małopolska Matki Boskiej Anielskiej) wstąpił 25 listopada 1732 r. w Wieliczce. Pod koniec studiów filozoficzno-teologicznych przyjął we Lwowie święcenia kapłańskie (20 września 1738 roku). Następnie sprawował urząd lektora filozofii i teologii. W 1746 roku przeszedł do nowo erygowanej kustodii ruskiej reformatów pod wezwaniem Matki Boskiej Bolesnej. Kustodia w roku 1763 stała się prowincją zakonną. W latach 1749–1752 pełnił urząd definitora, w 1755–1758 był kustoszem samodzielnym, w 1772–1775 prowincjałem. Dbał o zbiory biblioteczne i archiwa{W roku 1756  mianował generalnym archiwistą klasztorów sobie podlegających – o. Floriana Jaroszewicza, zarządził też, by o ważniejszych zdarzeniach przekazywano informacje do głównego archiwum we Lwowie.   Krótka wiadomość o życiu ks. Floriana Jaroszewicza reformata, „Przegląd Kościelny” IX, 1887, nr 6, s. 433 (430–435).}oraz o poziom wykształcenia podległych sobie zakonników. Jako gwardian i lektor teologii pracował m.in. w Sądowej Wiszni, Lwowie i Krzemieńcu. W roku 1750 odbył pieszą podróż na kapitułę generalną do Rzymu{Podróż tę rozpoczął w grudniu 1749 roku, do Rzymu przybył na początku maja 1750 roku. Łaciński diariusz podróży (Itinerarium Romanum), z polskim tłumaczeniem,  został wydany w 2017 roku}. Do tego miasta podróżował jeszcze w 1756 i 1774 roku, w młodości przebywał w konwencie w  Brnie{B. Rok, Wstęp, [w:] Stanislai Kleczewski, Itinerarium Romanum (1750). Podróż Rzymska (1750), oprac. Marian Chachaj i Bogdan Rok, Kraków–Wrocław 2017, s. IX].}.  W roku 1752 sprawował funkcję wizytatora generalnego prowincji wielkopolskiej, a w roku 1771 prowincji małopolskiej. Zmarł w klasztorze w Krzemieńcu 7 maja 1776 roku. Był pisarzem historycznym i religijnym, tłumaczem, autorem podręczników dla studentów zakonnych.

Anuluj