Dawne ortografie, gramatyki i podręczniki języka polskiego
Johann Christian Krumbholz (również Krumbholtz, Krumpholz, Krumholz) – syn archidiakona Carla Friedricha Krumbholza – przyszedł na świat 5 września 1720 roku w miejscowości Weida (Turyngia/Niemcy). Studiował prawo (Uniwersytet w Jenie) i teologię (Wittenberga). W 1743 roku Alexander von Unruh-Bauchnitz powołał go na stanowisko nadwornego kaznodziei (powiat międzyrzecki). W tym czasie nauczył się języka polskiego. W przedmowie do drugiego wydania Krótkiej i zwięzłej gramatyki niemiecko-polskiej z 1775 roku (wydanie anonimowe, przedmowa podpisana jedynie inicjałami J. C. K. P. B.) napisał, że autor jest obcokrajowcem, daleko od Polski urodzonym i wychowanym,
który dopiero w wieku dwudziestu sześciu lat miał sposobność zająć się językiem polskim, mianowicie w miejscu, gdzie nie mówiono po polsku, gdzie nie było żadnych dobrych książek, które mogłyby mu pomóc, i gdzie za nauczyciela miał tylko jednego wykształconego Polaka, który piastuje teraz poważny urząd w kościele katolickim w Polsce, i który uczył go języka polskiego najlepiej, jak potrafił, na dodatek po łacinie, gdyż przyjaciel ten nie znał niemieckiego. (1797, Vorrede/nlb.)
W 1748 roku jako diakon i rektor został powołany do Kargowej (niem. Karge), w 1752 roku do Rakoniewic, a w 1765 roku został pierwszym pastorem w Bojanowie. We wrześniu 1775 roku został wybrany na Synodzie Generalnym w Lesznie na konseniora Kościoła Ewangelickiego w Wielkopolsce, ale już trzy lata później ustąpił z urzędu. Powodem miały być problemy ze zdrowiem oraz sporne stosunki wewnątrz kościoła. Johann Christian Krumbholz zmarł w Bojanowie, 24 marca 1789 roku. Jest autorem słownika i gramatyki polskiej.★
Dzieło w opracowaniu.
Sächsische Landesbibliothek – Staats- und Universitätsbibliothek Dresden (SLUB)
http://digital.slub-dresden.de/werkansicht/dlf/21863/1/cache.off