W doborze dzieł kierowano się opiniami współczesnych językoznawców, rolą społeczną gramatyk, wkładem ich autorów w rozwój polskiego językoznawstwa oraz programami uniwersyteckich studiów filologicznych. W Serii A i Serii B opracowano następujące ortografie, gramatyki (również koncepcje gramatyk) i podręczniki języka polskiego:

wiek XV

• Jakub Parkoszowic, Traktat o ortografii polskiej, rkp. z ok. 1440.

wiek XVI

• Stanisław Zaborowski, Ortographia seu modus recte scribendi et legendi Polonicum idioma quam utilissimus, Kraków 1514.
• Jan Seklucjan, Krótka a prosta nauka czytania i pisania języka polskiego, [w:] Catechismus. To jest dziecinna a prosta nauka chrześcijańskiej wiary, którą chrześcijański człowiek powinien wiedzieć i umieć, Królewiec 1549.
• Stanisław Murzynowski z Suszyc, Ortografija polska. To jest nauka pisania i czytania języka polskie(go), ile Polakowi potrzeba, niewielem słów dostatecznie wypisana, [w:] Ewanjelija święta..., Królewiec 1551.
• Piotr Statorius (Stojeński), Polonicae grammatices institutio, Kraków 1568.
• Mikołaj Volckmar, Compendium linguae Polonicae in gratiam iuventutis Dantiscanae..., Gdańsk 1594.

wiek XVII

• Jeremiasz Roter, Schlüssel zur polnischen und teutschen Sprach... Klucz do polskiego i niemieckiego języka, Wrocław 1616.
• Michael Kuschius, Wegweiser zur polnischen und deutschen Sprache... Przewodnik do języka polskiego, to jest gruntowna, potrzebna nauka, jako się niemieckie pacholę i dziewczątko polskiego, a zaś Polak niemieckiego języka łatwiej i rychlej nie tylko prawie pisać, rozumieć i mówić nauczyć, na przesadzie, i słów szukać może..., Wrocław 1646.
• Franciszek Meniński, Grammatica seu institutio Polonicae linguae..., Gdańsk 1649.
• Maciej Gutthäter-Dobracki, Vorbott der polnischen Sprachkunst. Goniec gramatyki polskiej, Oleśnica 1669.
• Maciej Gutthäter-Dobracki, Polnische teutsch erklärte Sprachkunst..., Oleśnica 1669.
• Adam Styla, Grammatica Polono-Italica abo sposób łacny nauczenia się włoskiego języka, Kraków 1675.
• Jan Karol Woyna, Compendiosa linguae Polonicae institutio in gratiam exterorum..., Gdańsk (1690).
• Alexander Raphaëli, Polnischer Sprach-Weiser..., Leipzig 1698.
• F. D. Duchênebillot, Nouvelle méthode très facile pour aprendre un peu de tems à lire, écrire & parler François..., Warszawa 1699.
• Bartłomiej Kazimierz Malicki, Klucz do ięzyka francuskiego to iest grammatika polsko-francuska..., Kraków 1700.

wiek XVIII

• Johann Ernst Müllenheim, Neu-erörterte Polnische Grammatica..., Brieg 1717.
• Jan Moneta, Enchiridion Polonicum oder Polnisches Handbuch, Gdańsk 1720.
• Karol Fryderyk Müller, Vollständige, deutliche und nach Art der Lateinischen Grammatic..., Królewiec 1750. 
• Stanisław Dąbrowski, Grammatica francuska i polska..., Warszawa 1759.
• Stanisław Kleczewski, O początku, dawności, odmianach i wydoskonaleniu języka polskiego. Zdania, Lwów 1767.
• Johann Christian Krumbholz, Kurzgefasste und deutliche Deutsch-Polnische Grammatik..., Wrocław 1770 (ok.)
• Walenty Szylarski, Początki nauk dla narodowej młodzieży, to jest Gramatyka języka polskiego ucząca..., Lwów 1770.
• Michał Dudziński, Zbiór rzeczy potrzebniejszych do wydoskonalenia się w ojczystym języku służących, Wilno 1776.
• Onufry Kopczyński, Gramatyka dla szkół narodowych, Warszawa 1778–1785.
• Krzysztof Celestyn Mrongowiusz, Polnisches Lesebuch, Lexicon und Sprachlehre... Zabawki pożyteczne, czyli książka elementarna dla uczących się polskiego lub niemieckiego języka..., Królewiec 1794.

wiek XIX

• Jerzy Samuel Bandtkie, Polnische Grammatik für Deutsche..., Wrocław 1808. 
• Jacek Idzi Przybylski, Język polski,[...] Kraków 1816.
• Onufry Kopczyński, Gramatyka języka polskiego (dzieło pozgonne), Warszawa 1817.
• Józef Mroziński, Pierwsze zasady gramatyki języka polskiego, Warszawa 1822.
• Maksymilian Jakubowicz, Grammatyka języka polskiego, Wilno 1823.
• Jan Nepomucen Kamiński, Czy nasz język jest filozoficzny?; Wywód filozoficzności naszego języka, „Haliczanin” 1830.
• Feliks Żochowski, Części mowy odmieniające się przez przypadki, Warszawa 1838.
• Jan Nepomucen Deszkiewicz, Gramatyka języka polskiego, Rzeszów 1846.
• Erazm Rykaczewski, Grammaire de la langue polonaise..., Poznań 1861.
• Antoni Małecki, Gramatyka języka polskiego większa..., Lwów 1863.
• Rufin Piotrowski, Zasady gramatyki polskiej..., Paryż 1864.
• Tomasz Kurhanowicz, Učebnik polskago jazyka. Przewodnik do praktycznej nauki języka polskiego dla Rossyan, Warszawa 1865.
• Józefa Kamocka, Praktyczny wykład nauki języka polskiego..., Warszawa 1870.
• Michał Grubecki, Sravitel'naja grammatika pol'skogo jazyka s russkim, Warszawa 1891.
• Antoni Krasnowolski, Systematyczna składnia języka polskiego, Warszawa 1897.
• Adam Antoni Kryński, Gramatyka języka polskiego, Warszawa 1897.

wiek XX

• Jan Baudouin de Courtenay, Charakterystyka psychologiczna języka polskiego, [...] Kraków 1915.
• Kazimierz Wóycicki, Stylistyka i rytmika polska..., Warszawa 1917 (ok.)
• Jan Łoś, Gramatyka polska, cz. I-III, Lwów 1922–1927.
• Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, wyd. II zmienione i uzupełnione, Warszawa 1923.
• Tadeusz Lehr-Spławiński, Roman Kubiński, Gramatyka języka polskiego, Lwów 1927.
• Zenon Klemensiewicz, Gramatyka współczesnej polszczyzny kulturalnej w zarysie, Lwów-Warszawa 1939.

Mamy nadzieję, że przedstawiona lista będzie sukcesywnie się powiększać o nowe pozycje.

Uzupełnienie przeglądu stanowi załączona do poszczególnych opracowań literatura przedmiotu.